Τις περισσότερες φορές, είναι ξεκάθαρο.
Όταν το promotion ενός δίσκου είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά, λίγο το κοροιδεύουμε που τεντώνονται να προκαλέσουν ενδιαφέρον (αν αντιπαθούμε τον καλλιτέχνη), λίγο εκνευριζόμαστε που καταφεύγουν σε σαχλαμάρες και τεχνάσματα και νοσταλγούμε τα «παλιά, καλά χρόνια» (αυτό αν συμπαθούμε τον καλλιτέχνη) και σε γενικές γραμμές δεν έχουμε βρει που στεκόμαστε.
Και τότε, συμβαίνει αυτό:
Οι Queens Of The Stone Age εμφανίζονται με ένα κλιπ που δημιουργεί σχολή promotion για μουσικά albums, όχι γιατί δεν έχει ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, αλλά επειδή για κάποιο λόγο μας γράπωσε όλους. Ίσως τα μούτρα τους έχουν κάποια ξεχωριστή γοητεία (που έχουν), ίσως μας άρεσε πολύ το «…Like Clockwork» (και μας άρεσε πολύ), μπορεί το δείγμα του επερχόμενου «Feet Don’t Fail Me», σε κάθε περίπτωση όμως έγινε το θέμα των ημερών.
Δεν είχα λόγο να αμφιβάλλω για την ποιότητα του songwriting του Josh Homme, αλλά αισθάνομαι υποχρεωμένος να πω ότι η προσθήκη του Mark Ronson με ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΕ στη στιγμή. Ένας ατελείωτα cool τύπος που τον έχουμε αναφέρει εδώ, μας έχει φτιάξει τη μέρα εδώ , και είμαι σίγουρος όταν φτάσει το «Villains» στα χέρια μας θα υπάρχει ένα ακόμα reference της μαγκιάς του.
Τελικά, θα γκρινιάξουμε για αυτό το υπερβολικό promo, ή όχι;
