Έχω φτάσει να πιστεύω ότι υπάρχουν δυο ειδών ακροατές μουσικής. Εκείνοι που τη χορταίνουν κι εκείνοι που ποτέ δεν τους είναι αρκετή. Η πρώτη κατηγορία είναι οι πιο βολικοί άνθρωποι του κόσμου. Θα απολαύσουν τα αγαπημένα τους τραγούδια από καιρού εις καιρόν, θα περάσουν πολύ όμορφα εκείνη την ώρα και μέχρι να έρθει η επόμενη συγκυρία που θα τους βρει σε χώρο με μουσική θα ξεχάσουν ότι υπάρχει.
Η δεύτερη κατηγορία είναι η όγδοη πληγή του Φαραώ. Το ξέρω, επειδή είμαι ένας από αυτούς. Ανικανοποίητοι, γκρινιάρηδες, με διογκωμένες απόψεις και ισχυρογνωμοσύνη, δυσαρεστούνται όταν δεν εκπληρώνονται οι προσδοκίες τους, καταναλώνουν περισσότερη μουσική από όση μπορούν να διαχειριστούν και συχνά πέφτουν σε αδιέξοδα. Το γιατί και το πως συμβαίνει αυτό, τουλάχιστον όσον αφορά τους πολυκαιρισμένους rockers, το έχουμε συζητήσει και παλιότερα, η ερμηνεία του μηχανισμού όμως που οδηγεί εκεί παραμένει η ίδια. Οι άνθρωποι που έχουν ακούσει πολλή μουσική καθώς και όσοι έχουν περιπετειώδη φλέβα που δεν καθησυχάζει, πάντα ψάχνουν το κάτι περισσότερο. Το κάτι που σπάει τα στεγανά, που θα τους βγάλει από την comfort zone τους, που θα προκαλέσει το αυτί και το μυαλό τους. Πάντα ψάχνουν για κάτι που δεν έχουν ξανακούσει. Επειδή η ανακάλυψη κάτι τέτοιου, αξίζει τα πάντα.
Και είμαι πολύ σίγουρος ότι οι Ex Eye από τη Νέα Υόρκη, είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση.
Το avant garde sensation της χρονιάς έχει τραβήξει βλέμματα και αυτιά κυρίως για δυο λόγους. Αυτός που προηγείται λόγω εντυπώσεων, είναι η πολυσχιδής τους σύνθεση. Ο σαξοφωνίστας Colin Stetson που έχει το δικό του φανατικό κοινό ανάμεσα στους λάτρεις του πειραματικού ήχου αλλά και σε διάσημους μουσικούς, καθώς έχει συμμετάσχει σε albums των Arcade Fire, Bon Iver, Tom Waits, David Byrne, Laurie Anderson, TV On The Radio, LCD Soundsystem, The National, Animal Collective, Chemical Brothers, BADBADNOTGOOD και φυσικά με μια πλούσια solo καριέρα, και από τις κλίμακες του βαρύτονου σαξοφώνου του εξαρτώνται κατά κύριο λόγο οι μεταπτώσεις και οι ανατάσεις των συνθέσεων των Ex Eye. Ο drummer Greg Fox των Liturgy που προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση στους indie κύκλους με το παροξυσμικό blackmetal τους (ακούγεται παράδοξο, κι όμως συνέβη) και από του οποίου τα τύμπανα περνούν όλες οι κατευθυντήριες γραμμές του album, καθιστώντας το drumkit του μια πυξίδα ακρίβειας και υψηλής απόδοσης. Ο Shahzad Ismaily των Secret Chiefs 3 που αφήνει τα oriental κομμάτια των synths του στην άκρη για να υποστηρίξει την τεταμένη ατμόσφαιρα αυτού του album και με τη δυναμική υποστήριξη του Toby Summerfield των πειραματικών Larval στην κιθάρα που αναλαμβάνει τον όποιο rock n roll χαρακτήρα σε ένα δίσκο με καμία τέτοιου είδους ταυτότητα.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος; Η μουσική η ίδια, φυσικά. Το δομημένο χάος που έχουν αιχμαλωτίσει οι Ex Eye στο ομώνυμο album τους τράβηξε το ενδιαφέρον τόσο των ακροατών που συζητούσαμε στην αρχή, όσο και της Relapse Records που ανέλαβε να ολοκληρώσει το καλλιτεχνικό όραμα των φίλων μας. Όσον αφορά τη μουσική τώρα, η αλήθεια είναι ότι το πεδίο είναι γοητευτικά θολό. Αυτό που γοήτευσε τους συμμετέχοντες ίσως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το εκείνο που μαγνήτισε τη δισκογραφική τους εταιρεία και πάλι, να διαφέρει από αυτό που έκανε τον κάθε έναν από τους ακροατές να δώσει σημασία. Στη δική μου περίπτωση ας πούμε, το μεγάλο στοίχημα είναι η ζωντανή απόδοση ενός τέτοιου album. Σε μια ελεγχόμενη κατάσταση, όπως μια ιδιωτική ακρόαση στο σαλόνι μου, καταλαβαίνω τι ήθελαν να καταγράψουν στα αυλάκια του βινυλίου. Το πως θα αποδοθεί αυτό όμως πάνω από μια σκηνή, είναι εντελώς άλλη υπόθεση.
Οι Ex Eye πρόσφατα ανακοίνωσαν μια σειρά εμφανίσεων σε ευρωπαϊκό έδαφος, μια ημερομηνία εκ των οποίων ανήκει και στην Αθήνα, όπου θέλω να πιστεύω θα ξεκαθαρίσουν τα πάντα. Τουλάχιστον μέχρι να αναλάβει η ανικανοποίητη δίψα μας και να ψάχνουμε το επόμενο καλλιτεχνικό μας θύμα…
G.R.A.F.I.A.S. 