Μια διευκρίνιση της αλήθειας – Ένα post ηθικής τάξης

Λίγο καιρό πριν, είχα γράψει ένα κομμάτι στο MudTimes σχετικά με το αν θα πρέπει να συνδέουμε τον καλλιτέχνη με το δημιούργημα και εάν η ιδεολογική διαφωνία είναι λόγος να αποστρέφομαι και την τέχνη κάποιου.

Η ακροδεξιά έξαρση που σημειώνεται στην ευρωπαική ήπειρο τα τελευταία χρόνια, είναι προφανές ότι βρίσκει τρόπους να χωθεί παντού, και φυσικά η σκληρή μουσική δεν αποτελεί εξαίρεση. Στο συγκεκριμένο κείμενο λοιπόν, έκανα μια αναφορά και στον Vikotnik, ηγέτη των Dodheimsgard, όπου τον κατέτασσα στους υποστηρικτές της ακροδεξιάς, μόνο και μόνο επειδή επέλεξε να συνεργαστεί και να συνυπάρξει δημιουργικά στους Naer Mataron. Το συγκεκριμένο σημείο ανέφερε τα εξής:

«…Τότε, είχαν support group τους Αθηναίους Naer Mataron. Επιπλέον, ο leader των Dodheimsgard συμμετείχε και σαν μέλος στο ελληνικό σχήμα. Ο τραγουδιστής και μπασίστας τους, με το ψευδώνυμο Καιάδας (πραγματικό όνομα Γιώργος Γερμενής) βρίσκεται αυτή τη στιγμή προφυλακισμένος μαζί με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής για την υπόθεση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, καθώς είναι και εκλεγμένος βουλευτής στη Β Αθήνας.

Ο Γερμενής είναι νεοναζί, ο Vicotnik (ο Νορβηγός ηγέτης των Dodheimsgard) μοιράζεται τις ίδιες ιδέες και περίπου 150 Θεσσαλονικείς πληρώσαμε εισιτήριο για να τους δούμε. Δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε, η στάση των Naer Mataron ήταν γνωστή στους heavy metal κύκλους της χώρας, όποιος δε ζει κάτω από μια πέτρα, ήξερε τι πήγε να δει».

Ένα μακροσκελές thread αναπτύχθηκε κάτω από τη συγκεκριμένη ανάρτηση, με διαφωνίες και μη, με έκανε περήφανο για τον πολιτισμό του online κύκλου μου, καθώς η συζήτηση εξελίχθηκε αξιοπρεπέστατα και το αφήσαμε κάπου εκεί.

Έπρεπε όμως να επανέλθω, μετά την κυκλοφορία του (ακόμα μια φορά πολύ καλού) πρόσφατου τεύχους του ελληνικού Metal Hammer, που φιλοξενεί μια συνέντευξη του Vikotnik και η κουβέντα έρχεται ξανά στο ίδιο θέμα. Ο ίδιος βρίσκει τη στιγμή κατάλληλη να εξηγήσει τη στάση του και εφόσον η δική μου τοποθέτηση ήταν το λιγότερο επιπόλαιη και βασισμένη σε συμπεράσματα, παρά σε γεγονότα, θεωρώ ότι είναι υποχρέωση μου να το αναφέρω.

Το snapshot είναι από τη συγκεκριμένη απάντηση και πιστεύω ότι ξεκαθαρίζει τη θέση του. Προσωπικά, συνεχίζω να διαφωνώ και πιστεύω ότι δεν είναι κάτι που μπορείς να διαχωρίσεις, ταυτόχρονα όμως δεν έχω βρεθεί ποτέ σε θέση να έχω έναν καλό φίλο με τέτοιες απόψεις και δε μπορώ να προδικάσω πως θα ένιωθα.